Στον νομό Χανίων βρίσκεται το περίφημο Φαράγγι της Σαμαριάς. Με μήκος 18 χιλιόμετρα είναι το μεγαλύτερο σε μήκος φαράγγι της Ευρώπης το πλάτος του κυμαίνεται από 150 μέτρα στο φαρδύτερο σημείο μέχρι 3 μέτρα στο στενότερο. Σαν Εθνικός Δρυμός φιλοξενεί πολλά ενδημικά είδη πουλιών και ζώων, το πιο γνωστό από τα οποία είναι ο κρητικός αίγαγρος γνωστός και σαν κρι-κρι. Για να το διασχίσει κάποιος, χρειάζεται 6 έως 8 ώρες. Το όνομά του το πήρε από το εγκαταλελειμμένο σήμερα χωριό της Σαμαριάς, που με τη σειρά του οφείλει το όνομα στην εκκλησία της Οσίας Μαρίας. Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας όπως και στην Γερμανική κατοχή αποτέλεσε κρησφύγετο επαναστατών και συμμάχων. Στο τέλος του φαραγγιού απλώνεται η Αγία Ρουμέλη. Μέσα στο φαράγγι απαγορεύεται να κυνηγήσετε, να ανάψετε φωτιά, και να διανυκτερεύσετε. Σ' όλο το μήκος της διαδρομής υπάρχουν φύλακες καθώς και αγωγιάτες με μουλάρια που μεταφέρουν με κάποιο κόμιστρο, όποιον παρουσιάσει κάποιο πρόβλημα. Μπαίνοντας από τον Ομαλό στο φαράγγι συναντάς τον Ξυλόσκαλο, ένα απότομο κατηφορικό μονοπάτι με ξύλινο στηθαίο. Κατηφορίζοντας το μονοπάτι, σιγά-σιγά κυριαρχείσαι από ένα δέος. Βουνά πανύψηλα δεξιά και αριστερά και μια χαράδρα χωρίς τέλος μπροστά σας. Αναρίθμητες αποχρώσεις του πράσινου και πέρα στο βάθος άλλο κι άλλο ψηλό βουνό. Μετά 30 λεπτά πορεία μια μικρή αλλαγή στο τοπίο μας. Μπροστά μας και δεξιά το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου περιτριγυρισμένο με τεράστια κυπαρίσσια και 2 πύλες στο προθάλαμο. Έχουμε ήδη φτάσει στο βάθος του φαραγγιού και γύρω μας ορθώνονται βουνά ως 2.000 μέτρα. Σιγά-σιγά η πορεία αλλάζει, γίνεται πιο ομαλή. Εδώ κάτω, στη μέση του φαραγγιού είναι το χωριό Σαμαριά, ακατοίκητο πλέον, αφού οι ξυλοκόποι και οι βοσκοί που το κατοικούσαν, μεταφέρθηκαν αλλού όταν έγινε ο Εθνικός δρυμός. Στο βυζαντινό εκκλησάκι του 14ου αι. που βρίσκεται εδώ, σώζονται πολλές εικόνες και τοιχογραφίες είναι αφιερωμένο στην μνήμη της Μαρίας της Αιγυπτίας. Εδώ είναι και η μέση της διαδρομής και προσφέρεται σαν ιδανικός τόπος για μια ανάπαυλα και ένα πρόχειρο γεύμα. Τώρα το τοπίο αλλάζει όψη. Η χαράδρα στενεύει και πανύψηλοι τοίχοι βράχων έρχονται όλο και πιο κοντά. Λίγο πριν φτάσετε στις Πόρτες, δεξιά υπάρχει ένα πλάτωμα κι ένα ρυάκι που τρέχει, που σε προκαλεί να σταθείς και να ξεδιψάσεις. Το τέλος του φαραγγιού οι Πόρτες είναι επιβλητικές όσο και μαγευτικές. Οι δύο πλευρές του φαραγγιού πλησιάζουν η μία την άλλη τόσο, που νομίζεις πως θα ενωθούν και σχηματίζουν μια στενή πόρτα πλάτους 3 μέτρων και ύψους 600 μέτρων. Περνώντας το στενό πέρασμα αντικρίζεις στο βάθος το καταγάλανο της θάλασσας και στο τέλος της διαδρομής το χωριό Αγία Ρουμέλη.  Για την πορεία πρέπει να έχετε εφοδιαστεί με κατάλληλα σκληρά παπούτσια, (άρβυλα), και ελαφρά τροφή. Νερό δε χρειάζεται να μεταφέρετε, αφού σ' όλο το μήκος του Φαραγγιού, κυλούν ρυάκια με γάργαρα, καθάρια νερά.

Στο φαράγγι θα φτάσετε  είτε με λεωφορείο από τον Ομαλό, είτε με καραβάκι  από την Αγία Ρουμέλη για τα Σφακιά το Λουτρό, την Σούγια, και την Παλαιοχώρα.